ثروتهای طبیعی کردستان و سیاست زمین سوخته!

یکی از سیاستهای دیرینه و همیشگی دولتهای حاکم بر کردستان علاوه بر استثمار و اجرای سیاست ژنوساید در مقاطع مختلف تاریخی و به بهانه‏های واهی به نسبت ملت کرد، تخریب و تاراج ثروتهای طبیعی و منابع زیرزمینی کردستان می‏باشد.

این سرزمین دارای پوشش جنگلی مناسب، ذخایر آبهای زیرزمینی و رودخانه‏های عظیم و معادن فراوان و متنوعی می‏باشد به گونه‏ای که این سرزمین در زمره‏ی مناطق ثروتمند و غنی خاورمیانه به شمار می‏آید. اما متأسفانه در طی قرون متمادی سیاستهای استعماری و شوم حکام نامردمی باعث گشته که این نعمتها به تاراج رفته و بخش اعظم آن هم تخریب و نابود گردد. این منابع نه‏تنها تا امروز رفاه و آسایش ساکنین کردستان را درپی نداشته، بلکه چشم طمع استعمارگران را بیشتر متوجه این سرزمین نموده و آنان را جهت اصرار بر اهداف شومشان حریصتر کرده است. رژیم اسلامی در طول دو دهه‏ی گذشته با بهره‏برداری غیرکارشناسانه و به‏کارگیری ماشین‏آلات و تجهیزات غیراصولی ضربات و زیانهای جبران‏ناپذیری بر منابع طبیعی کردستان اعم از مراتع و معادن و زیست‏بوم آن وارد ساخته است به طوری که در بهره‏برداری و برداشت از آنها بخش کثیری از مواد استخراجی به هدر رفته است و آن قسمت هم که استخراج و راهی بازار عرضه و تقاضا گشته، سود و بهره‏برداری از آن در انحصار وابستگان به حکام جور می‏باشد و بخش اعظم آن در دست نهادهایی همچون بنیاد مستضعفان و وابستگان نهادهای امنیتی رژیم است، آنان بدون توجه به اثرات سوء اقدامات غیرکارشناسی و حفاری‏ها و استخراج‏های غیرعلمی و غیراصولی خویش بر زیست‏بوم و جغرافیای طبیعی و اقتصادی کردستان هر روز گوشه‏ای از سرزمین کرد را تخریب و بدون مد‏‏نظر‏ قراردادن هیچگونه معیار و مبنایی، تنها در اندیشه‏ی سود بیشتر بدون توجه به پیامدهای دلخراش آن می‏باشند، هر روز می‏بینیم که در نقاط مختلف کردستان شرکتهای سرمایه‏گذار و اقتصادی وابسته به افراد حکومتی با استفاده از اعتبارات اختصاصی سالانه مناطق کردنشین گوشه‏ای از معادن کردستان را صاحب شده و بعد از به هم ریختن معدن، جنگل، کوه یا زیست بومهای بکر دیگر، منطقه را ترک می‏گویند. هزاران کوه کردستان را مورد حفاری قرار داده‏اند، دهها بیشه‏زار را قطع و تخریب نموده‏اند، بسیاری از آبهای جاری مناطق کردنشین را با استفاده از وجود تونلهای انحرافی به مناطق غیرکردنشین جهت تأمین آب شرب و کشاورزی منتقل کرده یا در حال انتقال آن می‏باشند، ذخایر طلا، سنگ، آهن، پوکه و... کردستان به گونه‏ای ویرانگر استخراج و به تاراج می‏رود، دو دریاچه مهم ارومیه و زریبار بر اثر سوء مدیریت و عدم توجه و رسیدگی لازم در معرض انواع تهدیدات زیست محیطی می‏باشدو... .
از سوی دیگر یکی از بکرترین جلوه‏های طبیعی مناطق کردنشین کوهستان‏های پوشیده از جنگل آن می‏باشد که به اعتقاد بسیاری از اکولوژیست‏ها، جنگلهای قرار گرفته در رشته‏کوههای زاگروس و دامنه‏های آن یکی از اکوسیستم‏های بکرو بی‏مانند جهان می‏باشد که مساحت آن که از اطراف دریاچه ارومیه آغاز و تا کوههای لرستان امتداد می‏یابد بالغ بر 5 میلیون هکتار می‏باشد. این بیشه‏زارها و کوهستانهای پوشیده از درخت علاوه‏ بر تأثیرات مثبت آب و هوایی، نقش بااهمیتی هم در جذب توریست و ایجاد درآمد برای منطقه و ساکنین آن دارد. همچنین جدای از فواید بسیار دیگر آن همچون شیره‏ی درختان جنگلی کردستان "ون" در تولید آدامس طبیعی، در صنایع کاغذ و چوب و کبریت‏سازی و... هم کارایی دارد. از خصوصیات مهم دیگر این پوششهای جنگلی پتانسیل و استعداد رشد و نشوونمای سریع و گسترده آن می‏باشد. اما به دلایل متعدد از جمله آتش‏سوزیهای مرموز در طول سالیان گذشته متأسفانه درصد تخریب و نابودی جنگلها به مراتب وسیعتر از توسعه‏ی آن بوده است. همه ساله مساحتی وسیع از جنگل‏ها در شعله‏های مهیب آتش!؟ فرو می‏رود. برای مثال بنا به گزارش اداره‏ی منابع طبیعی مریوان در سال 1385 شمسی در جنگل‏های مریوان و سروآباد 47 مورد آتش‏سوزی به وقوع پیوسته، که بر اثر آن 123 هکتار از جنگلهای طبیعی این منطقه در آتش سوخته است که برآورد خسارات مالی آن بالغ بر 9469275100 ریال می‏باشد.
همچنین بر اساس اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی در اینگونه مواقع می‏باید تمامی نهادهای نظامی برای کنترل و جلوگیری از گسترش آن بسیج می‏شوند. زیرا تأثیرات درازمدت آتش بر اکوسیستم بسیار مخرب و ماندگار می‏باشد و باعث فرسایش خاک، جاری گشتن سیلابهای ویرانگر، ممانعت در رویش گیاهان و زیست جانداران و آمیختگی انواع نباتات و حرکت مواد معدنی و... می‏گردد. این وضعیت در حالی حاکم می‏باشد که در طی چند ماه اخیر مسئولان نظامی رژیم در مناطق مرکزی و مرزی کردستان بی‏هیچگونه احساس شرم و به طرزی وقیحانه دست به آتش‏زدن جنگلها و مراتع طبیعی و ملی کردستان زده‏اند تا سیاستهای ویرانگر و مخرب آنان تمامی جنبه‏های حیات کرد را دربرگیرد. رژیم که اخیراً در مقیاسی وسیع جنگلهای مناطق مریوان، بانه، سردشت، پیرانشهر، اورامانات، کامیاران، مناطق کوهستانی قندیل، منطقه‏ی "كيَلةك" در مابین سنندج و کامیاران، منطقه‏ی جنگلی "رةشةدآ و عةسراوا" و... را همزمان با لشکرکشی به مرزهای حکومت اقلیم کردستان و حملات توپخانه‏ای به مناطق روستایی آن، به آتش کشیده است تا بتواند در کنار خالی‏کردن مناطق هر دو سوی حاشیه‏ی مرزی از سکنه و احداث دیوار امنیتی مورد نظر خویش، با سوزاندن جنگلها و مراتع کردستان و ازبین‏بردن پوشش آن که همواره در طول اعصار گذشته پناهگاه و جایگاه استتار و پایداری و ماندگاری کرد بوده است، یک‏بار برای همیشه به مقاصد خویش برسد به همین خاطر سیاست زمین‏سوخته را اجرا می‏نماید. به طوری که بنا بر بیانیه‏ی مشترک سازمانهای جامعه مدنی مریوان، وضعیت بحرانی می‏باشد و طی سال اخیر چندین مرتبه آتش‏سوزی در جنگلهای مریوان صورت گرفته که بر اثر آن بیش از 2500 هکتار از جنگلها در آتش سوخته و همچنان می‏سوزد، در حالی که اقدامی جهت ممانعت از گسترش آن صورت نگرفته است. مسئولان دولتی عدم تخصیص اعتبار و نبودن تجهیزات لازم را بهانه قرار می‏دهند در حالی که فرماندهان نیروهای نظامی مستقر در منطقه در جواب اعتراضات مدنی مردم منطقه اظهار داشته‏اند که "امنیت از جنگلها برای ما بسیار مهمتر است"، این سخنان در حالی می‏باشد که محمود احمدی‏نژاد، رئیس جمهور رژیم طی روزهای اخیر در پیامی رسمی به مردم و دولت یونان در خصوص وقوع‏ آتش‏سوزی در جنگلهای آن کشور ضمن ابراز نگرانی و همدردی، جهت هرگونه همکاری و کمکی اعلام آمادگی نمود. این‏گونه مواضع دوگانه تأکیدی دیگر بر سیاست استعمارگرایانه‏ی رژیم در تمامی جنبه‏های سرزمین و زندگی ملت کرد است، البته پیشتر نیز این کار از سوی رژیم بعث عراق و حکومت کمالیستی ترکیه صورت گرفته و امسال نیز به صورت هماهنگ با رژیم ایران آتش‏سوزی‏های مهیبی در جنگلهای کردستان ترکیه به وقوع پیوسته است. تمامی شواهد، اظهارات شاهدان عینی و داکیومنت‏های موجود حاکی از آنست که آتش‏سوزی‏های اخیر به شیوه‏ای از پیش طراحی‏شده از طرف نهادهای نظامی رژیم و با اطلاع و دستور نمایندگان عالی‏رتبه‏ی دولت در مناطق کردنشین صورت گرفته است. این حقیقت وظیفه‏ای سنگین بر دوش ملت کرد و سایر جنبش‏های زیست محیطی "صلح سبز" و مدافعان حقوق بشر ایرانی و جهانی می‏گذارد که در اقدامی هماهنگ و اعتراضی جهانی به طرق مختلف و مقتضی انزجار و نارضایتی خویش را از اینگونه اعمال ددمنشانه رژیم اسلامی ابراز نمایند و جهت پیشگیری از تخریب و نابودی بیشتر جنگلها و مراتع کردستان گامی عملی بردارند. زیرا زیست صلح‏آمیز در طبیعتی سالم و پایدار از حقوق بدیهی بشر به شمار می‏رود.